|
Post by n00b0wnage on Dec 7, 2010 10:49:31 GMT 1
pieter/wall of text. Yeah, ik vond het ook tegenvallen hoevaak je met andere personages dan Travis kon spelen. Ok, shinobu was een bitch, en dat springen werkte van geen kut maar toch. Ik had eigk wel verwacht dat je bij iedere missie kon kiezen of je Travis, Henry of Shinobu wou zijn. Maar dat viel dus nogal een beetje tegen. vond ook die 8bit missies supervet. Ze hebben er serieus gewoon voor gekozen om het zo cheap mogelijk te doen. Ik vind dat geweldig. Plus dat deze missies natuurlijk een heel stuk vermakelijker zijn dan in het eerste deel. Vond het ook nogal tegenvallen dat ik niet al die gasten moest verslaan maar alleen een selectief aantal, maar dan nog vond ik het een erg toffe game. @twlightforce dan had je moeten fappen bij het einde. Helpt voor de bevrediging
|
|
|
Post by twilightforce on Dec 7, 2010 12:12:04 GMT 1
Waarom zag ik die keihard aankomen?
|
|
|
Post by n00b0wnage on Dec 7, 2010 13:38:09 GMT 1
1. puberaal 2. off topic 3. non game-related 4. het is natuurlijk wel ownage.nl
Did i miss something?
|
|
|
Post by twilightforce on Dec 7, 2010 14:17:44 GMT 1
It's you!
|
|
|
Post by trancekuja on Dec 19, 2010 10:06:24 GMT 1
Professor Layton and the Unwound FutureNou daar ben ik toch wel een tijdje langer mee bezig geweest dan ik had gedacht, 18 uur. Heb niet alles zelf gedaan though. Heb minder dan vijf keer een walktrough gebruikt (trots!) en heel vaak m'n vriend ingeschakeld omdat die tien keer slimmer is dan ik. Ik kan me echt blind staren op puzzels (vaak ruimtelijk inzicht puzzels en rekenpuzzels) die hij in twee seconden door heeft. Toch ook wel een hoop zelf gedaan, dus een goeie mix dacht ik zo. Het is ook gewoon leuk om samen te spelen Het verhaal daarentegen, oh my holy god. Dat ging dus op het end helemaal nergens meer over. In tegenstelling tot de logische puzzels slaat het verhaal zelf nergens op, maar hey, zodra ik me bedacht dat het min of meer gewoon een anime is, kon ik de knop wel omdraaien. Wel een heel depressief einde trouwens voor een game die verder zo vrolijk en kawaii is. Nu The Curious Village nog maar eens proberen.
|
|
pieter
New Member
Nightstalker
Posts: 7,186
|
Post by pieter on Dec 23, 2010 22:32:53 GMT 1
Super Mario Land Speelde dit, naast Pokémon, altijd tijdens "overblijven" op de basisschool. Maar, zo realiseerde ik me vandaag, ik had hem nooit uitgespeeld en dat is me toch wel wat. Dus vandaag heb ik dat even met een emulator goed gemaakt. Het waren ook maar 12 levels en ik had maar één poging nodig. De enige uitdaging zat hem in de onwennige besturing. Zo heeft Mario geen acceleratie, hij is dus meteen op topsnelheid, en zo loop je vaak genoeg onbedoeld in een gat. Ook halveert hij graag z'n snelheid in een sprong, waardoor je dus lang niet ver genoeg springt in de meeste gevallen. Maar net als in Mario Galaxy liggen de extra levens voor het grijpen dus eigenlijk moet ik me schamen dat ik als kleuter de laatste wereld nooit heb bereikt.
|
|
|
Post by n00b0wnage on Dec 24, 2010 0:03:15 GMT 1
^ ik heb hem serieus nog nooit gespeeld... Ik heb daarom ook maar de Mario all-stars 25 jaar editie gekocht. 3 Januari is hij binnen, dan kan ik met je meepraten
|
|
pieter
New Member
Nightstalker
Posts: 7,186
|
Post by pieter on Dec 24, 2010 6:40:49 GMT 1
Super Mario Land is de Gameboy game, die zit niet in All-Stars. Ik kan het weten want ik speelde als peuter All-Stars op de SNES.
Shin Megami Tensei: Person- Wat? Alweer een bad ending? Ben ik nou nog niet klaar!? Fucking Atlus. Dit is al de derde keer dat ik dacht de final boss verslagen te hebben, is er nog weer een finaledere boss. Wordt vervolgd.
|
|
|
Post by n00b0wnage on Dec 25, 2010 0:37:52 GMT 1
^ super mario bros 1, 2 en 3 en Super mario land bestond die set volgens mij uit. EDIT: ok, bros 1, 2, 3 en de lost levels nvm
|
|
|
Post by trancekuja on Dec 27, 2010 11:22:58 GMT 1
Professor Layton and the Curious Village
Ja, nou. Je kan wel merken dat het een eerder deel is. Wat direct opvalt zijn de langere laadtijden, maar het gebrek aan een memo functie is echt het grootste gemis. Nu moet je best wel vaak met pen en papier erbij zitten en dan werkt niet zo fijn. De omgevingen zijn ook kleiner met minder variatie, dus saaier.
Hetzelfde geldt voor de puzzels. Het zijn vaak variaties op dezelfde vraagstelling. Overigens vond ik de puzzels dan weer wel een knap stuk lastiger en is het grote merendeel een strikvraag. Dus ja, ik had er niet zo veel lol mee als Unwound Future. Hopelijk is deel twee meer als drie.
Oh, het verhaal was wel beter. Vloog alsnog wel wat uit de bocht op het eind, maar het was geloofwaardiger dan UF en de conclusie was echt wel heart-touching. Pacing could have been better though.
|
|
pieter
New Member
Nightstalker
Posts: 7,186
|
Post by pieter on Dec 28, 2010 21:14:32 GMT 1
Eindelijk dan toch... Shin Megami Tensei: Persona 4284 uur, verspreid over een periode van 14 maanden. Zo lang heeft het geduurd. En dat is waarschijnlijk een nieuw persoonlijk record voor alle games die niet Pokémon heten. Dus ik kan wel gaan zeuren dat de game naar het midden toe een beetje haar snelheid verloor en dat het ongeveer onmogelijk is er zelf achter te komen wie de bad guy is, maar het feit dat ik de game alsnog heb uitgespeeld zegt al genoeg. Wel heb ik er spijt van dat ik de game niet op Hard heb gespeeld, want na de eerste twee dungeons - waar je opties nog gelimiteerd zijn - liep ik door de game heen als een mes door hete boter. Zelfs bij de allerallerlaatste eindbaas kwam ik geen enkele keer werkelijk in gevaar. Maar goed ik heb dan ook ongeveer 50 uur Persona's zitten fuseren - een soort van Pokémon breeden, maar dan met extra frustratie. Nou goed en toen kwam eindelijk het echte eindfilmpje en mocht ik afscheid nemen van alle personages die allemaal SENPAI SENPAI IK GA JE ZO MISSEN zeiden en dat was best wel kaas. Maar toen realiseerde ik me dat ik wel degelijk afscheid moest gaan nemen van twee grote liefdes: & Want dit is toch wel echt mijn laatste PS2-game geweest. The end of an era. Tien jaar! Maakte het einde toch wel een beetje speciaal. En Yumi is <3. Atlus, als je haar in Persona 5 een cameo laat maken (á la Chihiro) dan koop ik die ook. Promise.
|
|
|
Post by nickienator on Jan 8, 2011 23:24:52 GMT 1
Ik wacht eerst nog geduldig op de Persona 2 Innocent Sin PSP remake voor ik Persona 4 een kans geef. (Persona en Persona 3 al wel gespeeld.) Ben toch nog bezig met Nocturne (Naast 2e/3e playthroughs van andere Megatens), en een Persona game kan toch net niet tippen aan een main Shin Megami Tensei. En eerst Catherine nog voordat het Persona Team aan een Persona 5 zou beginnen, als ze niet eerst de 3DS Persona titel uitvoeren (Hoewel de 3DS al te veel verwend wordt met Devil Survivor Overclock). Zelf Zettai Hero Project: Unlosing Ranger VS Darkdeath Evilman voor de eerste keer uitgespeeld. Als ik de trailer mag geloven, nu nog maar 40 miljoen keer te gaan.Moderne roguelikes kom je niet vaak tegen en de Mystery Dungeon games zijn schijt, dus als liefhebber van het genre was dit tof. Nu alle Dengeki dungeons nog.
|
|
|
Post by n00b0wnage on Jan 9, 2011 0:29:03 GMT 1
^ wat kan ik bij dit spel verwachten? ik heb net de trailer gezien maar wordt er echt niet wijzer van ofzo... Je wordt sterker als je doodgaat? ze verwachten dat je vaak doodgaat zodat je sterker wordt en het uiteindelijk een keer haalt ofzo? en is de eindbaas echt zo overpowered als ze zeggen?
questions. questions. questions.
|
|
|
Post by nickienator on Jan 9, 2011 1:08:02 GMT 1
Nooit een roguelike gespeeld? Hoewel, in veel oude roguelikes verlies je al je progress als je dood gaat en dat is al lang niet meer bij moderne commerciële roguelike RPGs. Laat ik dus deze game zelf maar qua systemen een beetje uitleggen. Je gaat een dungeon in. In deze dungeon begin je als een level 1 character zonder equipment (Oké, een cape.). Als jij in deze dungeon 1 vakje beweegt, doet elk monster op deze floor dit op ook (Wat je behalve als ze vlak bij je staan niet eens ziet en waar je ook niet op wacht ofzo, dit is gewoon fast-pased.). Kom in het zichtsveld van een monster en hij valt je aan en blijft je achtervolgen tot je hem door simpelweg terug aan te vallen dood. Exp flows in, je character levelled. Equipment en Wp (Currency in het spel.) ligt op vloeren, welke je uiteraard oppakt en aantrekt, je stats vliegen omhoog en elk stuk equipment heeft zijn eigen Special Attacks. Je komt stairs tegen, hup naar de volgende floor waar de monsters weer wat sterker zijn. Dan komen de naai streken van een roguelike om de hoek kijken: Equipment gebruiken betekent dat het verzwakt tot hij op 0% bijna niks meer doet, dus je moet regelmatig andere delen equipment aantrekken. Bij elke stap die je zet en special attack die je gebruikt gaat je EN omlaag. Is het op, dan schiet je HP bij elke stap omlaag tot je dood bent. Om dit te voorkomen moet je dus eten vinden en je EN boven die 0% houden. Ga je dood, dan verlies je al je equipment, al je geld, en al je levels. Je begint weer van voor af aan. Maar wat ze bedoelen met dat je sterker wordt bij elke dood is dit: elk level dat je omhoog bent gegaan in de dungeon waar je net dood ging, telt op bij je 'Total Level'. Dit level betekent niet dat je hoger begint in een dungeon, maar dat je base stats omhoog gaan en je de volgende keer als een sterker level 1 character een dungeon ingaat en sterker wordt bij elk nieuw level dan je eerder werdt bij elke level-up. Uiteindelijk zul je dus steeds verder komen in de dungeon tot je hem haalt. En als je hem haalt? Dan tellen de levels gewoon weer bij je total level en begin je weer op level 1 in de volgende dungeon, maar mag je wel al je equipment en geld houden. Daarnaast bied de game een andere manier om jezelf 'permanent' te versterken. De 'Forbidden (Of illegal?) Body Modifications' die in de trailer genoemd worden. Want als je equipment hebt dat op 0% staat of je equipment over hebt nadat je net die dungeon hebt gehaalt (Want equipment ligt rijkelijk op vloeren dus je komt zelden te kort ofzo en hoeft het echt niet te bewaren) kun je dit inplaats van het weg te gooien op je lichaam laten implanteren om je base stats te verhogen. (Een arm kanon zal bijvoorbeeld je Ranged Attack base stat verhogen.) Daar bovenop (Op de plekken waar je gewone implants hebt zitten) kun je nog bonus implants zetten die je kan kopen en bonussen geven als een vergrootte inventory, of meer effect op je stats van hoofd equipment ofzo. Al deze implants verlies je nooit tenzij je ze express verwijderd. Later unlock je steeds meer huisjes om in je secret base te zetten (Zes tergelijkertijd), die je bijvoorbeeld de optie geven om één keer in een dungeon gebruik te maken van de base medewerkers en dus bijvoorbeeld bij de smith een wapen te repareren of verbeteren door het te combineren met een ander wapen etc. Daarnaast is het gewoon heel veel customization zoals de trailer zegt: De kleur van je equipment, welke base crew je gebruikt (Soms besluiten 'wilde' monsters voor je te willen werken), etc, etc. En veel game grappen en verwijzingen, vooral naar Disgaea. Oh, en de 'Last Boss' is meer een grap. Telkens als je een nieuwe Story Dungeon hebt uitgespeeld ga je weer iets sterker terug naar aarde (Want je trained op Bizarro Earth) om de final boss uit te dagen, en er van te verliezen zonder mogelijkheid tot winnen. Steeds worden de graphics van het laatste gevecht weer wat beter, krijg je weer een nieuwe aanval, en val je iets cooler binnen. Maar je blijft verliezen, en als je dan eindelijk sterk genoeg zou zijn, transformeerd de boss weer en verlies je nog. Er zijn verder aan het einde van elke dungeon gewoon bosses, maar de final boss is meer een story-event ofzo. tl;dr: Het is een roguelike dungeon-crawler RPG waar je je levels dus verliest als je dood gaat.
|
|
|
Post by trancekuja on Jan 11, 2011 20:27:04 GMT 1
Nier
Het is moeilijk te beschrijven wat ik van Nier vind. Misschien weet ik het zelf nog niet helemaal. Laat ik maar gewoon eens een plus en minpunten lijstje maken.
+ de muziek. Uiteraard de muziek. Had meer variatie in gemogen, sure, maar wat ik er zo knap aan vind is dat de muziek zo makkelijk in elkaar overvloeit. Als je door een dungeon loopt hoor je eerst gewoon alleen een koortje (in een gewone dungeon ja), als er tegenstanders aankomen wordt dit ineens aangevuld met drums en heb je een battle theme die na het gevecht gewoon weer terugvloeit, heel natuurlijk, naar de dungeon theme. De hele game zit vol met dat soort momentjes, zoals als je een bar binnen loopt en er zit iemand te zingen, dan vult haar zang de theme van het dorpje perfect aan. Very impressive.
+ voice acting. Gek dat zo'n low budget game toch zo'n vette voice cast heeft. Met name de scenes op het einde waren ontzettend krachtig omdat het zo 'echt' gebracht werd door de stemmen. Ook het vele geouwehoer tijdens de sidequests was leuk om aan te horen.
+ de wereld. Lekker origineel en als je alle sidequests doet krijg je er echt een binding mee.
+ dat ouwe RPG-gevoel. Moeilijk om te zeggen waar het aan ligt maar ik voelde me net weer een jochie van twaalf.
+ de boss battles. Holy shit. Gewoon episch.
+ - het verhaal. Leuke twist op het einde maar moest het nou op die typische Japanse je begrijpt er helemaal niets van tenzij je je er later nog eens in gaat verdiepen manier? Snapte er de helft maar van. Of misschien ben ik gewoon te dom.
+ - overdramatisch. Ik hou wel van drama maar hier ging het soms een beetje te snel en te over the top. Waar ik eigenlijk een beetje op had gehoopt is dat ik diep ontroert zou raken door deze game, maar dat bleef eigenlijk een beetje uit, omdat de personages al beginnen te piepen voordat je ze nog maar een half uur kent. Met name Emil heeft er een handje van, nog een grotere jankert dan Hope van FFXIII.
+ - welk genre is dit? Nier is zo'n hodge-podge van verschillende gameplay elementen dat je constant wordt verrast. Dat niet alles even goed is uitgewerkt stoorde ik me eigenlijk niet zo aan.
- de sidequests. Gewoon te veel en te tedious. Er zitten een paar vette bij, maar over het algemeen duren ze gewoon veel te lang en moet je honderdduizend keer naar dezelfde plaatsen toe. Je krijgt wel binding met de wereld en de NPC's die er in leven maar ietsje minder had wel gemogen.
- de wereld. Omdat 'ie te klein is. Het lijkt heel groot in het begin, maar er zijn eigenlijk maar een paar plaatsen die je constant opnieuw bezoekt. Had meer in gezeten.
- Het vechtsysteem. Is eigenlijk toch wel te simpel. Daarnaast is de game echt heel makkelijk. Zodra je de Phoenix Spear hebt kun je overal doorheen zagen door te buttonbashen. Tweede helft van de game was een cakewalk. Zo erg dat ik bij sommige bazen me in moest houden om alle dialogen mee te krijgen voor ik ze om zeep had geholpen. Beetje jammer.
So yeah dat was Nier in a nutshell. Nu op naar de andere drie eindes.
|
|